جشن بزرگ مردم تهران با عنوان «مهمونی ۱۰ کیلومتری» به مناسبت عید غدیر از چهارراه ولی‌عصر تا چهارراه پارک‌وی با حضور انبوه و چشمگیر مردم مشتاق تهران برگزار شد، به نحوی که بسیار متفاوت از سالیان قبل پیام غدیر به گوش جهانیان رسید، عظمت این واقعۀ تاریخی بیش از هر زمان دیگری مورد توجه قرار گرفت، گامی مؤثر در پایه‌ریزی عشق و ایمان نسل آینده به مقام ولایت بود و همگان را با هر نوع نگرش و سلیقه حول محور نام و یاد امیرالمؤمنین(ع) گرد هم آورد. در این جشن مردمی و پرشور، میزبان و میهمان مردم بودند و باید با جان و دل از همۀ آنانی که در ارائۀ این پیشنهاد بدیع سهم داشتند، زمینۀ آن را فراهم آوردند، در طول مراسم زحماتی را بر دوش داشتند و روزی تاریخی و به‌یاد ماندنی را برای کشور رقم زدند، تشکر کرد.

اما اگر بنا است این سنت حسنه هر سال باشکوه‌تر از سال گذشته تکرار شود تا حق عید غدیر هر سال بهتر از سال قبل ادا شود و شیرینی و لذت این جشن مهم دینی در یاد و خاطره‌ها ماندگار شود، باید نسبت به تقویت نقاط قوت آن اهتمام ورزید و در راه کاهش نقاط ضعف تلاش کرد:

1) مردم تشنۀ برگزاری جشن‌های باشکوه و اجتماعات شادی‌بخش هستند، چرا که اسلام فقط دین ماتم و عزاداری نیست. مشخصاً این همایش عظیم، نشان داد وجهۀ شادی و سرور در اسلام که نیمی از مناسبت‌های دینی مشمول آن است، کمتر مورد توجه واقع شده و اقبال مردم نشان داد در این زمینه جای کار بیشتری داریم.

2) همۀ نوع مردم در این جشن مشارکت کردند؛ حضور قاطبۀ آحاد جامعه با سلائق مختلف، نشان داد برگزاری این‌گونه جشن‌ها به الفت قلوب و رفع دوقطبی‌های کاذب کمک می‌کند و همه را علی‌السویه بر خوان نعمت ولایت می‌نشاند.

3) این مراسم به سبک هیئت‌های اربعین اجرا شد و هزاران نفر به عشق مولا و بدون وابستگی‌های نهادی و رسمی و در غالب موکب و غیره، در شاد کردن مردم داوطلبانه کمک کردند. این الگو قابل تسری به کل کشور در مقیاسی بسیار بزرگتر و برای جشن‌های مذهبی دیگر، مانند نیمه شعبان، ولادت امام حسین(ع) و ... می‌باشد.

4) اما با توجه به تجربۀ اول برگزاری چنین مراسمی در این حجم و مقیاس، ذکر نکاتی برای بهبود و برگزاری باشکوه‌تر آن در سال‌های آتی ضروری به‌نظر می‌رسد:

− با امعان نظر به حفظ وجهۀ مردمی این مراسم، انجام برخی امور الزاماً نیاز به هماهنگی بین نهادهایی مانند شهرداری، راهنمایی و رانندگی، سازمان تبلیغات، سپاه، بسیج و ... مشهود بود که نیاز به برنامه‌ریزی بهتر دارد.

− ضرورت برنامه‌ریزی صحیح برای مدیریت ترافیکی مسیرهای ورودی و خروجی به مسیر اصلی و پیشگیری از ایجاد ترافیک‌های سنگین و پیچیده و به‌ویژه ورود موتور سواران به داخل جمعیت. شاید این معضل به دلیل اینکه مراسم امسال، اولین تجربۀ کشور بود، قدری پذیرفتنی باشد.

− لزوم تأمین امنیت و نظم به صورت صحیح و برنامه‌ریزی شده برای توزیع جمعیت در پهنۀ جغرافیائی مورد نظر و جلوگیری از ایجاد ازدحام بیش از حد ضروری است، چرا که کوچکترین اتفاق می‌توانست به ایجاد یک بحران بزرگ منجر شود.

− ضرورت رعایت تکریم میهمانان حاضر در جشن، اعم از نحوۀ پذیرائی و توزیع امکانات موکب‌ها، نظافت محیط و جمع‌آوری زباله‌ها و ...

− ضرورت توجه کافی به مسائل ایمنی مانند اورژانس و آتش‌نشانی در مسیر و گلوگاه‌ها، به‌ویژه برای اقشار خردسال، سالمند و کم‌توان جسمی.

− با توجه به  گرمای فراوان هوا و عدم تدبیر مناسب و در دسترس نبودن آب آشامیدنی خنک، خصوصاً برای کودکان، باید تدبیر بهتری اندیشیده می‌شد. البته هر سال مقتضیات خود را خواهد داشت.

در همین راستا پیشنهاد می‌شود شهرداری تهران با هماهنگی سایر سازمان‌های ذی‌ربط کمیته‌ای تشکیل دهد تا ضمن احصاء نقاط ضعف و عارضه‌یابی، اقدامات مورد نیاز قبل از برگزاری مراسم را تعریف و مسئولیت هر نهاد را مشخص و معین کنند. اما وجهۀ مردمی این جشن و مراسم باید حفظ شود و نقش مردم نباید نادیده گرفته شود. بیش از 14 قرن است که عاشورا را با همین فرهنگ زنده نگه‌داشته‌ایم. از آن درس بیاموزیم و غدیر را با همین روش روز به روز با عظمت‌تر برگزار کنیم.