محمدجواد حق‌شناس در گفتگو با اعتماد
نامگذاري‌هاي ناخوانا
گروه اجتماعي|دو پيشنهاد نامگذاري در پايان هفته گذشته از سوي نمايندگان مجلس مطرح شده؛ نخستين پيشنهاد، نامگذاري خياباني در تهران به نام «جورج فلويد» بود كه نماينده كرمان در مجلس آن را پيشنهاد كرد. به اعتقاد او، بايد يكي از خيابان‌هاي تهران براي اعتراض به نظام سرمايه‌داري و نژادپرستي قبل به نام «جورج فلويد» نامگذاري شود. پيشنهاد ديگر كه از سوي نماينده آباده در مجلس اعلام شد، طرحي دوفوريتي بود كه بر اساس آن، نمايندگان پيشنهاد داده بودند «فرودگاه بين‌المللي مهرآباد» به «فرودگاه بين‌المللي شهيد سپهبد قاسم سليماني» تغيير نام دهد
به گزارش معاونت ارتباطات و امور بین الملل شورای اسلامی شهر تهران محمدجواد حق‌شناس رييس كميسيون فرهنگي، اجتماعي شوراي شهر تهران در اين رابطه به «اعتماد» مي‌گويد: از همان زمان شهادت سردار قاسم سليماني، كميسيون نامگذاري به اين موضوع ورود پيدا كرد و پيشنهادات متعددي كه در اين رابطه مطرح بود را مورد بررسي كارشناسانه قرار داد.
آن زمان هم يكي از پيشنهادات، تغيير نام فرودگاه مهرآباد به نام «سردار شهيد قاسم سليماني» بود كه پس از بررسي‌هاي كارشناسانه در آن مقطع به اين نتيجه رسيديم كه نام يكي از بزرگ‌ترين بزرگراه‌هاي شهر تهران يعني بزرگراه رسالت را به نام سردار شهيد سليماني تغيير نام دهيم.
آن زمان براساس خواست مردم كه به‌شدت از اين واقعه متاثر بودند، اين بارگذاري انجام شد و يكي از محوري‌ترين گذرگاه‌ها را مزين به نام ايشان كرديم.
او ادامه مي‌دهد: در نامگذاري معابر، تكرار نام‌ها گاهي مساله را لوث مي‌كند. وقتي در پايتخت كشور بزرگراهي به اين نام نامگذاري شده، مصوبه نمايندگان كه بايد به كارهاي ملي بپردازند، در اين رابطه دور از انتظار بود. بايد نامگذاري‌هاي شهري را بر عهده شوراها گذاشت و اين دوباره‌كاري‌ها جاي سوال دارد.
چه عجله‌اي براي اين مساله است كه به صورت دو فوريتي مطرح مي‌شود وقتي بزرگراهي با آن عظمت به نام سردار سليماني نامگذاري شده است؟ حق‌شناس مي‌افزايد: فرودگاه مهرآباد سابقه‌اي تاريخي دارد و خاطرات جمعي زيادي در اين مكان شكل گرفته است. وقتي چنين ايده‌هايي به صورت ناكارشناسي و ناپخته خيلي سريع دنبال مي‌شود، اين نگراني وجود دارد كه برخي چون ايده ويژه‌اي ندارند، به دنبال چنين پيشنهاداتي هستند.
او اشاره مي‌كند: در نامگذاري‌ها بايد موضوع خوانا بودن را در نظر بگيريم. در تهران شاهد تغيير نام‌هايي هستيم كه مردم به دليل خاطراتي كه با آن نام‌ها دارند، از استفاده نام جديد پرهيز مي‌كنند و مقاومتي براي استفاده از نام‌هاي جديد شكل مي‌گيرد. ما بايد در موضوع نامگذاري روانشناسي، اجتماعي جامعه شهري‌مان را نيز در نظر بگيريم. به‌طور مثال شاهد خواهيم بود كه در خيابان كارگر، مردم در بخش جنوبي از نام «كارگر» استفاده مي‌كنند اما در بخش شمالي همچنان از نام «اميرآباد» توسط مردم استفاده مي‌شود.
