شاید دیگر نتوان نسخه ای برای محیط زیست نوشت
شاید دیگر نتوان نسخه ای برای محیط زیست نوشت
ظروف يكبارمصرف با توجه به در برگیری ترکیبات تجزیه ناپذیر امروز به عنوان تهدید و دغدغه ای بزرگ برای دوستداران محيط زيسـت مطرح بوده و این درحالی است که استفاده از اين ظروف در كشور ما بسـيارترویج یافته و از حد استاندارد بسیار فراتر رفته، مسئله ای که روند روبه رشد آن سیاستها و راهکارهای اصولی در این راستا را گوشزد می کند و اگرچه شاید در این میان جایگزینی کیسه های قابل بازیافت و پارچهای با توجه به مضرات کمتر و امکان بازگشت به چرخه طبیعت نه یک ضرورت بلکه امری واجب تلقی شده اما همین راهکار اصولی نیز به دلیل صرف هزینه بیشتر به عنوان عاملی برای عدم جایگزینی از سوی بسیاری از تولیدکنندگان و ارائه دهندگان کالا وخدمات یاد می شود عاملی که لزوم حمایت دولت مهمترین پایه و اساس اجرایی آن محسوب شده و تخصیص سرانه واعتبارجهت عملی كردن آن یک ضرورت است.
از سویی دیگر هرچند هشدارهای فعالان زیست محیطی دنیا موید جهانی بودن این مسئله است اما تنها تولید روزانه 7500تن زباله در کلانشهر تهران و 1000 تن پسماندهای پلاستیکی در هرشبانه روز این شهر بیانگر روند تغییر در سبک زندگی مردم است و اگر بتوان از تغییر در سبک زندگی به عنوان یکی دیگر از مولفه های این فرهنگ سازی غلط یادکرد تبيین الگوهای آموزشی از طریق رسانه ها به عنوان یکی دیگر از راهکارهای توجه دادن مردم به این معضل مطرح است و متاسفانه عواقب ناشی از این تغییربس اشتباه و جایگزینی ظروف یکبار مصرف تجزیه ناپذیر با ظروف چینی و ملامینی قدیمی به خصوص دربرگزاری مراسمهای متعدد امروز معضلی جدی را برای محیطزیست رقم زده که عدم توجه به فرآیندهای پیشگیرانه آن وضعیت بحرانی را بهدنبال خواهد داشت و در این میان نقش سازمانهای مردم نهاد در ارتقاي آگاهی مردم را نمی توان نادیده گرفت چراکه حل معضلات زیستمحیطی جز با افزایش دانش مردم به عنوان جامعه هدف امکان پذیر نبوده و بیشک سمنهای تخصصی فعال در زمینه محیط زیست خواهند توانست توام با احیاي فرهنگهای صحیح اگرچه منسوخ این فرهنگهای به ظاهر صحیح اما مملو ازمخاطراتزیستی،جسمی واقتصادی را از چرخه سبک زندگی جامعه خارج كرده و هشدار را به مسئلهای جدی و درخور تامل برای مردم ومسئولان مبدل سازند. اما باتوجه به اینکه این مسئله امروز از ماهیتی جهانی برخوردار است و رفع چالشهای آن تکلیفی برای تمامی افراد است قطعا سازمان های مردم نهاد با ارائه راه حل و کمک های فکری به سازمانهای دولتی و بین المللی مسئول در عرصههای زیست محیطی خواهند توانست گامی اساسی در جهت کاهش این معضل بر دارند چراکه با توجه به نقش اثرگذارسازمانهای مردم نهاد تشکیل دوره های آموزشی برای شهروندان به عنوان مهمترین بهره برداران منابع طبیعی، حفاظت از محیط زیست و احیاي منابع طبیعی را بیش از پیش بهدنبال خواهد داشت که البته لزوم افزایش منابع مالی و حمایت های ساختاری و سخت افزاری در این راستا ضروری است و در این میان باید پذیرفت عدم جدی انگاشتن عواقب این هشدار، آسیبهای وارده را به طبیعت و بهداشت باز خواهد گرداند و نتیجه ای را موجب خواهدشد که شاید هیچگاه دیگر نتوان نسخه درمانی را برای آن نوشت.