ای کاش مدیران، مکلف به استفاده از جوانان می شدند
ای کاش مدیران، مکلف به استفاده از جوانان می شدند
زهرا نژادبهرام، عضو هیات رئیسه شورای شهر تهران در مجله همشهری جوان نوشت:
اگر کشور ما بعد از ۴۰ سال هنوز نتوانسته کادرهای مناسبی را در ارتباط با اداره کشور تهیه کرده و به نیروهای سه، چهار دهه قبل خود برگردد، دلیل نمی شود که قانون نداشته؛ ما قانون منع به کارگیری بازنشسته ها را داشتیم....در ادامه بخوانید
اگر کشور ما بعد از ۴۰ سال هنوز نتوانسته کادرهای مناسبی را در ارتباط با اداره کشور تهیه کرده و به نیروهای سه، چهار دهه قبل خود برگردد، دلیل نمی شود که قانون نداشته؛ ما قانون منع به کارگیری بازنشسته ها را داشتیم و پیش تر هم روی آن کارشده بود، اما چه اتفاقی می افتد که این قانون پاسخگو نیست و نیاز به بازنگری دارد؟
این نشان می دهد که این قانون نتوانسته پاسخگوی نیاز واقعی باشد؛ شاید اگر هر کدام از مدیران ما که مسئولیت بر عهده می گرفت، مکلف می شد در کنار خود چند نفر جوان داشته باشد و به آن ها آموزش بدهد، در حال حاضر با این مساله موجه نمی شدیم.
شاید اگر به مدیرانمان می گفتیم که شما موظف هستید در میان اعضای هیات مدیره خود، چند جوان قرار دهید دچار این عارضه نمی شدیم که با کمبود نیروی ماهر و توانمند در عرصه مدیریت کشور روبرو شویم کمااینکه روبرو شده ایم. در حال حاضر، این نیروها به دلیل عدم تجربه کافی، قادر به اداره کشور نیستند؛ البته آن ها مقصر نیستند؛ مقصر ما هستیم که نتوانسته ایم ظرفیت لازم ر ا برای آن ها فراهم کنیم.
به همین دلیل معتقدم که صرف قانونگذاری کفایت نمی کند؛ قانونگذاران ما باید به این نکته توجه می کردند که چه اتفاقی افتاده که مصوبه های قبلی جواب نداده اند؛ قطعا این نبوده که شفاف نبوده؛ مهارت لازم در قانون نویسی وجود داشته؛ یا کانونی که آن را مصوب کرده مجلس شورای اسلامی نبوده؛ همه این ها وجود داشته و شاید نکته مهم این است که ضمانت اجرا وجود نداشته و در این مورد خاص، نحوه رسیدگی به کادرهای جوان، تعریف شده نبوده.
در تمام دنیا، در سنجش کارآمدی یک مدیر این نکته را در نظر می گیرند که چند نیرو توانسته تربیت کند و هر مدیری از هر مجموعه ای که قرار است خارج شود باید تعداد نیروهایی را که تربیت کرده معرفی کند و این شناسنامه مدیر می شود که در آینده او نیز بسیار تاثیرگذار خواهد بود. اما این روال تا چه حد در کشور ما اجرا شده؟
شاید اگر ما شیوه نامه مدیریت را می نوشتیم و آن را به قانون تبدیل می کردیم، خیلی موفق تر از این بودیم. شاید اگر شیوه نامه مدیریت را با پشتیبانی سازمان بازرسی کل کشور یا دیوان محاسبات، سیستم هیات دولت، معاونت حقوقی رئیس جمهور، معاونت برنامه ریزی و منابع انسانی و... را پشت اش می گذاشتیم، خیلی از این موفق تر بود.
از سوی دیگر این سوال مطرح است که چطور می توانیم یکباره خیل عظیمی از نیروهای باتجربه را کنار بگذاریم؟ یکباره نیمی از استان های کشور ما، استاندارهایشان کنار گذاشته شدند و این زمانی رخ داد که کشور در شرایط خاص و تحریم است. هنوز بسیاری از استان های ما نیرو ندارند به این دلیل که هنوز نتوانسته ایم کسی را جایگزین آن ها کنیم و در جاهای دیگر وزرا یا معاونان وزرا مجبور شده اند کنار بروند.
بنابراین، مشکلی که در حال حاضر برای قانون منع به کارگیری بازنشستگان و بحث بازنگری آن پیش آمده، کاملا طبیعی است؛ قانونی که اجرا نشده و مدیرانی که در استفاده از جوانان مکلف نشده اند و در نهایت جوانانی که تجربه کافی برای پست های مدیریتی ندارند و از سوی دیگر افرادی که سرمایه های ما هستند، خانه نشین می شوند.
_442.jpg)
