شهر هوشمند، هوشمندی شهر
شهر هوشمند، هوشمندی شهر
شهر هوشمند شهری است که امور روزمره در آن با استفاده از تکنولوژی نوین حلوفصل شود. هوشمندی شهر به معنای آن است که تمام اعمال و فعالیتهای ساکنان یک شهر و کسانی که به هر دلیلی میخواهند کاری را در آن انجام دهند، اعم از خدمات حقوقی، خدمات حملونقل، امور اداری و بوروکراسی و... بر مبنای یک سامانه جامعی هدایت و مدیریت شود. این به آن معناست که به عنوان مثال در عرصه حملونقل، هم خطوط مترو و هم خطوط اتوبوسرانی و هم تاکسیرانیها به صورت یک اتاق فرماندهی هدایت شوند. منظور از شهر هوشمند شهری است که امور روزمره آن به اين شکل و با استفاده از تکنولوژیهای نوین حلوفصل شود.
امروزه، با پیشرفت تکنولوژی ضرورت شهر هوشمند بیشتر و بیشتر احساس میشود. اینکه مردم از تکنولوژیهای پیشرفتهای مثل تلفن همراه استفاده میکنند، ولی باز هم در خیابانها با ترافیک دستوپنجه نرم میکنند و ساعتها انتظار میکشند و نمیدانند برای صرفهجویی در زمان خود از کدام منطقه باید عبور کنند، پذیرفتنی نیست. درحالحاضر اگر سامانههای هوشمندی را که تحت عنوان مسیریاب برای راهنمایی رانندگان شهری طراحی شدهاند، ملاحظه کنیم، نشاندهنده آن است که برای مردم تهران بسیار ضرورت دارد که شهر هوشمند یا همان مدیریت هوشمند و یکپارچه شهری طراحی و اجرا شود. هوشمندی شهر میتواند تأثیر مثبت بسزایی در احساس مردم از شهرشان داشته باشد.
وظیفه سروشکلدادن به این مهم تنها بر عهده شهرداری نیست و سازمانهای زیادی در طراحی و اجرای آن باید خدمترسانی كنند. مثلا درحالحاضر، زمینههای آب و برق و تلفن و امورات شهری را که مربوط به شهرداری است اگر در نظر بگیریم، همه اینها باید به صورت یکپارچه و هوشمندانه مدیریت شوند تا کمترین ترافیک و نیاز به سد معبر برای انجام پروژههای عمرانی را به همراه داشته باشند. برای این منظور نیاز به مساعدت سازمان آب و فاضلاب، اداره برق، مخابرات و... ضرورت دارد. همینطور برای آنکه بتوانیم یک مسئلهای مثل مدیریت بحران را به صورت هماهنگ و از طریق سامانه هوشمند مدیریت کنیم تا بتوانیم به حوزههای مدنظر خدمات بهتری ارائه دهیم، باید سازمانهایی از دولت و حتی برخی از نهادهای نظامی همکاری کنند.
میتوان از دستگاههایی که در امر هوشمندسازی شهر دخیل هستند، نام برد. نیروی انتظامی یک از این دستگاههاست که خوشبختانه تا حدودی هوشمند بوده و در این زمینه میتوان گفت که نسبت به سایر دستگاهها پیشرو بوده است. دولت نیز سهم مهمی در هوشمندسازی شهر دارد که تا حدودی در این زمینه حرکتهایی انجام داده است، ولی تا رسیدن به وضعیت مطلوب راه زیادی دارد. امور دولتی همچنان به میزان زیادی به صورت چاپی و با استفاده از کاغذ انجام میشود. از دیگر دستگاههایی که برای مدیریت شهری میتوانند ورود پیدا کنند، یکی خود شهرداری است، یکی وزارت نیرو است و مخابرات و نیروی انتظامی و تمام سازمانهایی که به نوعی کارشان با امور شهر مرتبط است.
اگر مدیریت کشور خودش را از چنبره مدیریت سنتی آزمون و خطایی رها کند و به متخصصان جوان ما که در این حوزه صاحبنظر هستند، اعتماد کند، به نظر اینجانب زمان زیادی لازم نیست تا به حداقلهایی از شهر هوشمند دست یابیم. اما اگر بخواهیم همچنان بر استفاده از مشاوران سنتی و استفاده از مسیرهایی که بارها رفتهایم و سرمان هم به سنگ خورده است اصرار بورزیم، کار پیش نمیرود. درحالحاضر به استارتاپهای نوظهور که مینگریم، میتوانیم متوجه شویم که دلیل موفقیت آنها این بوده است که خودشان را از چنبره آن مدیریت سنتی رها کردهاند و توانستهاند موفق شوند. اگر چنین اقدامی در بدنه دولت و شهرداریها نیز رخ دهد، شاهد موفقیتهای زیادی در عرصه تسهیل امور اداری و حملونقل شهری خواهیم بود.