توقف کنیم !

توقف کنیم !

گاهی لازم است که به عقب بازگردیم و به مرور آنچه مخلوق اندیشه مان بوده است بیاندیشیم ؛ و من می خواهم که در این دست نوشته کوتاه به سالهای نه چندان دور یعنی درست 17 سال قبل که اولین شورای اسلامی شهر تهران تشکیل شد بازگردم .
بعد از گذشت 20 سال در سال 1377 اولین تجربه شکل گیری شوراها به وقوع پیوست و به خوبی به خاطر دارم که در همان زمان هم برخی از دوستان نقش شوراها را جدی نگرفته بودند ولی هیچ وقت فراموش نمی کنم دقت و وسواسی که آقای عباس دوزدوزانی در تشکیل جلسات ، مصوبات و اجرای آنها داشتند که همه به خاطر دارند که عدم توجه برخی از همکاران موجب استعفای ایشان شد ، ولی این رویکرد نظم پذیری ایشان همواره در ذهن من ماند .
اما به نظر می رسد آنچه که از همان زمان بدعت گذاشته شد این بود که یک سری از دوستان می خواستند مصوبات کلی تصویب شود و کار پیش رود و من تصور می کنم که این بدعت گذاری در جایگاه شوراها تا به امروز تداوم یافت .
اکنون آرشیو بایگانی شورای شهر مملو از مصوبات و قوانینی است که گستره بی پایانی از موضوعات و دغدغه های شهری را در بر می گیرد که از 17 سال قبل تا کنون نه تنها جنس آن دغدغه ها تغییری نیافته بلکه بعضا با تبدیل یک دغدغه به بحران رو به رو هستیم .
این مقدمه ای بود برای آنکه باز سخن گویم از " دور تسلسل" تصویب قوانینی که به سختی به اجرا در می آیند .
تهران پایتخت سیاسی و الگوی تمام کشور است و حاکم ساختن نظم در اجرای قوانین و نظارت دقیق بر آن بدور از فرافکنی هایی برخاسته از چالش های سیاسی می تواند موجب ترویج قانون گرایی در مدیریت شهری و شکل گیری نظارت اجتماعی شهروندی شود ، که این خود موجب مشارکت شهروندان در اداره مطلوب شهر و کمک به حکمرانی خوب می گردد .
اما با فقدان نظام فکری و جریان مطلوب اجرای قوانین و معطل ماندن مصوبات و افزودن مصوباتی جدید که بر صفحه کاغذ نگاشته می شوند و در بایگانی قرار می گیرند نه تنها به نظم و امنیت اجتماعی دست نخواهیم یافت بلکه با انبوهی از مصوبات معوقه رو به رو می شویم که در گیر و دارهای مدیریتی یا سیاسی به فراموشی سپرده شده اند و تعجب آور تر اینکه مصوباتی مشابه آنچه قبلا بوده به تصویب رسیده و به جمع قوانین اضافه شده است و دور باطلی در گردش ایام فعالیت شورای شهر را شاهد بوده ایم .
مسله آلودگی هوا ، ترافیک تهران ، استحکام سازی بافت های فرسوده در برابر زلزله ، حفظ و احیا بافت های میراثی ، انتقال کارخانه ها و آلاینده های شهری ، ساماندهی فضای شهری و صدها مورد از این دست که همه از جنس دغدغه های شهری محسوب می شوند که بارها و بارها بررسی شده و طرح ها و لوایح مختلفی درباره آنها ارائه و حتی به تصویب رسیده اند اما جالب آن است که همچان اغلب صحبتهای مذاکرات صحن و جلسات کمیسیون ها و کمیته های شورای شهر پیرامون همین موضوعاتی است که پیش از این به بحث گذاشته شده است و به نتیجه کارشناسی رسیده ایم .
شاید اگر جستجویی در تیتر اخبار مرتبط با مسائل و موضوعات پیرامون مدیریت شهری و شورای شهر بپردازیم به یکسانی مطالب طرح شده در طول حداقل 15 سال گذشته برسیم که همچنان در صدر موضوعات قرار دارد ، که تکرار آنها نیز گره ای از مشکل را نگشوده است !
این علامت سوال بزرگی است که می تواند نظام برنامه ریزی و تدوین قوانین را به چالش بکشاند که آیا عدم توفیق نتایج کارشناسی مبتنی بر یافته های علمی و کارشناسی شده موجب شده تا مصوبات به اجرا در نیایند و در واقع ساعتها هزینه به هدر رفته است و یا اینکه اهتمامی برای اجرای قانون وجود ندارد ؟
این سوالی است که به نظرم باید همه همکارانم به دنبال پاسخی منطقی برای آن باشند تا در همگرایی فکری بتوانیم از دور تسلسلی که در آن گرد هم آمده ایم خارج شویم . به نظر می رسد که وقت آن است که اعضای محترم شورای شهر و همکاران عزیزم در همین نقطه توقفی داشته باشند و با مرور بر گذشته به تصمیم مشترک برای اجرای مصوبات و قوانین معطل مانده در بایگانی شورا بپردازنند به جای آنکه هر روز با پیشنهاد تازه ای برای تصویب مصوبه یا لایحه ای پرداخته شود .

احمد حکیمی پور
نایب رییس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران