ایمنی و امنیت مواد غذایی ضامن سلامت جامعه

ایمنی و امنیت مواد غذایی ضامن سلامت جامعه

نفس هایمان کم از رتبه های نجومی کشور بخاطر ثبت رکوردهای جهانی محیط زیستی، بهداشتی، درمانی و غیره در سینه به شماره نمی افتد که باز هم شاهد رتبه های جدیدی در عرصه های بین المللی به ویژه در حوزه الگو تغذیه سالم هستیم. مصرف نادرست مواد غذایی از قبیل نان، برنج، قند، شکر، روغن، نوشابه های گازدار، تنقلات، کم تحرکی یا شاید بهتر باشد بگویم بی تحرکی، کمبود ویتامین های اساسی بدن همه و همه سر لیست های جدیدی است که بر دامن پر چین شهرمان وصله خورده است.

در حالیکه امنیت غذایی از معیارها و ابزارهای توسعه انسانی بوده و در مجامع بین‌المللی به عنوان شاخص توسعه شناخته می شود. چنانچه در سند چشم انداز 20 ساله کشور ما نیز مباحث مربوط به ارتقای سطح شاخص سلامت، تحقق عدالت اجتماعی و ایجاد فرصت های برابر در تامین غذا و امنیت غذایی، به عنوان یکی از مهمترین اصول مورد توجه نهادهای متولی در این حوزه معرفی شده است. لذا ایمنی و امنیت مواد غذایی نه تنها به عنوان مطالبه حقوقی و طبیعی شهروندان بلکه راهبردی قانونمندجهت نیل به افق 1404 در کشور بشمار می آید.

لیکن گاه شاهد آن هستیم که خود شهر به شهادت موضوعاتی همچون پرونده پر سرو صدای روغن پالم، قامت راست می کند و باورمان را از ایمنی مواد غذایی خدشه دار می سازد. موضوعی که منجر به موضع گیری قاطعانه متولیان امر علیه استفاده کنندگان از این مواد در صنایع لبنیاتی شد. اما سوال اینجاست که چطور می توان در سایر مسائل نیز فارغ از هرگونه جانب داری و ملاحظاتی، سطح بالای ایمنی را ایجاد و ضمانت امنیت غذایی شهروندان را فراهم نمود؟ آیا باید با سکوتی توام با ترس به انتظار سونامی دیگری نشست؟ یا بهتر است دستگاه های نظارتی را به جدیت بیشتری واداشت تا از شنیدن چنین اعلام های عمومی جلوگیری نمود که علاوه بر آسیب‌های مالی و معنوی به صنایع، منجر به ایجاد اختلالاتی در سبد تغذیه مصرف کنندگان می شود و مستقیما بر سلامت آن ها تاثیر خواهد گذاشت.