١٦آذرماه، روز دانشجو گرامي باد / آیا فضای دانشگاه، محیط انتقاد و اصلاح همزمان هست؟
١٦آذرماه، روز دانشجو گرامي باد / آیا فضای دانشگاه، محیط انتقاد و اصلاح همزمان هست؟
شانزدهم آذرماه، روز دانشجو،روزیست که به یاد سه دانشجوی آزاده شهيد دانشگاه تهران گرامی داشته می‌شود. دانشجویانی که به دخالت غرب در امور کشور اعتراض کرده و به دنبال آن دولت کودتا نسبت به این فعالیت‌‌ها واکنش نشان‌داده و آن‌ها را برای مدتی سرکوب کرد. اما این آتش زیر خاکستر ٢٥ سال بعد رخ نمود و نظام سلطه را که تلاش می‌کرد صدای اعتراضات آگاهانه را خاموش کند، به زیر کشاند.
امروز ٤٠ سال از آن روزهایی که دانشجويان با رویای آزادی جان دادند می‌گذرد و ما، نسلی که انقلاب کردیم، باید از خود بپرسیم که آیا آرزوی کشته‌شدگان راه حقیقت و استقلال برآورده شد؟
آیا اکنون دانشجویان می‌توانند آزادانه به بی‌عدالتی و فساد موجود اعتراض کنند؟
آیا فضای دانشگاه، محیط انتقاد و اصلاح همزمان هست؟
چند روز قبل در مصاحبه رییس دانشگاه علامه طباطبایی خواندم که ميگفت؛ دانشجویان دیگر انگیزه‌ای برای فعالیت‌های سیاسی ندارند!
سوالي كه به ذهن آمد این بود که نکند دانشجويان، سرمايه‌هاي آينده كشور، امید
تغییر را از دست داده‌اند و به تبع در بی‌انگیزگی نسبت به بهبود شرایط، روزگار می‌‌گذرانند؟
يادمان باشد، زمانی که نسل آینده این کشور امیدش را برای تغییر از دست دهد و به بي برنامه‌گی برای گذران زندگی دچار شود، نمی‌توان آسمانی روشن برای زمین این کشور متصور بود، يادمان باشد!
