« وفات حضرت خدیجه (س) »

« وفات حضرت خدیجه (س) »

بسمه تعالی

?  حجة‌الاسلام عبدالمقیم ناصحی

     رییس کمیسیون فرهنگی اجنماعی شورای اسلامی شهر تهران

به مناسبت دهم رمضان

« وفات حضرت خدیجه (س) »

حضرت خدیجه 68 سال پیش از هجرت متولد شد، پدر او خویلد بن عبدالعزی بن قصی بن کلاب و مادر او فاطمه دختر زائده بن اصم است.

فرزندان او قاسم، عبدالله، زینب، ام کلثوم، فاطمه، و رقیه می باشد.

خداوند حاضر و ناظر چنین می خواست که خدیجه دارای سیره ای  باشد که بواسطه آن از همه زنان منحصر به فرد باشد، به همین جهت در دوره جاهلیت به "طاهره" معروف بود و همین لقب برای شرف و افتخار او کافی است.

و سپس در ماه رمضان سال دهم بعثت و پس از سه روز بعد از وفات ابوطالب وفات یافت. پیغمبر(ص)  او را در حجون دفن کرد و خود او را در قبر گذاشت و سال وفات او عام الحزن (سال اندوه) نامیده شده است و خدیجه به هنگام وفات 65 سال داشت.

در هنگام ازدواج با پیغمبر(ص) عمر شریف آن حضرت 25 سال و عمر خدیجه 40 سال بود. ثروتش از همه قریش بیشتر بود و اهالی مکه با اموال او پیش از آنکه با پیغمبر(ص) ازدواج کند تجارت می کردند  و خدیجه پس از ازدواج با پیغمبر هرچه داشت به وی بخشید و این ثروت هنگفت از پایه های تشکیل دهنده دعوت اسلامی به شمار می رود.

سخن از اسلام آوردن خدیجه در واقع سخن از اسلام در روز نخستین است. همه امت اتفاق نظر دارند که خدیجه اولین بانویی است که اسلام آورده است. در همان زمانی که پیامبر گرامی از اذیت و آزار و دشواری ها رنج می برد، آنجا کسی بود که از بار اندوه و غم های او می کاست و موجب می شد که غم ها و اندوه های خویش را به فراموشی سپارد؛ او تنها خدیجه، همان زن با ایمان بود. همان زن گرانقدری که یاور و شریک محمد(ص) بود.

تبسم خدیجه کوله باراندوه  و دردها را از محمد(ص) سبک می کرد و دوستی نمایان بر چهره اش  موجب می شد که پیغمبر دردها و رنج های خود را از یاد ببرد. ایمان خدیجه پیغمبر را از یک آینده درخشان و با شکوه برای دعوت خبر می داد و استواری عقیده اش دلیلی بر آغاز پیروزی بود.

اموال خدیجه در واقع کلید شکست محاصره پیامبر بود. او مواد مصرفی را چندین برابر قیمت واقعیش از برای غذای کسانی که میان امت بودند می خرید تا اینکه سال های محاصره اقتصادی با سلامت و رهایی امت سپری شد و حیله قریش با شکست و ناکامی مواجه  گردید.

ابن عباس گفته است: رسول خدا(ص) بر روی زمین چهار خط کشید و گفت: آیا می‌دانید این چیست؟

گفتند: خدا و رسولش داناترند.

پس رسول خدا(ص) گفت :"بهترین زنان اهل بهشت چهار تن هستند: خدیجه دختر خویلد، فاطمه دختر محمد(ص)، مریم دختر عمران و آسیه دختر مزاحم زن فرعون."

مناقب خدیجه فراوان است و او از میان زنان کسی است که به مرحله کمال رسیده است. او خردمند و با جلال و متدین و پاکدامن و بزرگوار و اهل بهشت بود. پیغمبر(ص) او را ستایش می کرد و بر دیگر زنان مومن برتری می داد و او را بسیار بزرگ می داشت تا جائی که عایشه می گفت: به زنی رشک نبردم آنچنان که به خدیجه حسد ورزیدم زیرا که پیامبر(ص) بسیار زیاد از او یاد می کرد.

و بدین گونه او در تاریخ حیات رسول اکرم(ص) زنی عادی نبود. به سبب فداکاری شگفت انگیز این بانوی پارسا، پیامبر(ص) او را بسیار بزرگ می داشت. سه سال پیش از هجرت، در تلاطم وقایع و تند باد مصائبی که از سوی قریش و سایرین بر پیامبر (ص) وارد می شد شعله فروزان خدیجه به خاموشی می گرائید. رسول اکرم(ص) به سادگی نمی توانست این خبر دلخراش را بپذیرد. او بدین ترتیب انسانی را از کف  می داد که عالی ترین نمونه وفا و فداکاری و جامع ترین بیانگر راستی بود.

خدیجه، به هنگامی که بر بستر مرگ خفته بود، به پیامبر چنین می گوید:

"ای رسول خدا... من در حق تو کوتاهی کردم و آنچه شایسته تو بود، انجام ندادم از من درگذر
 و اگر اکنون، دل در طلب چیزی داشته باشم، خشنودی توست"

کلمات بر لبان پاکش می لغزد وآخرین نفس هایش را با خشوع و ایمان بر می آورد...

خداوند خدیجه را مشمول عنایت و رحمت واسعه خود قرار خواهد دادچرا که او نمونة بارز زن مسلمان بود و برای عقیده و رسالتش پیکار کرد.