-  سخنگوی شورای شهر تهران

 

 1-  صبح روز شهادت سردار سلیمانی، برادر عزیزم محمدمهدی همت تماس گرفت. بغض‌آلود سخن می‌گفت. گفت از طرف خانواده شهید همت، می‌خواهیم نامه‌‌‌ای به شورا بنویسیم و درخواست کنیم بزرگراه شهید همت به‌نام سردار سلیمانی تغییر کند، می‌خواهیم نشان بدهیم شهید تازه ما سردار سلیمانی چه جایگاهی نزد خانواده شهدا دارد.

گفتم عزیز دل، به‌نظر من این کار لازم نیست. اگر می‌خواهید چنین پیامی منتقل کنید، بحث دیگری است. اما ما در شورا حتما بهترین کار را انجام خواهیم داد.

طبیعی بود که کمیسیون نامگذاری شورا در حوزه نامگذاری پیشنهادهای مناسبی در صحن مطرح خواهند کرد. در اندیشه اقدام دیگری در کنار تصویب پیشنهاد کمیسیون نامگذاری بودم.

2-  ظهر روز شهادت سردار، به‌همراه محمدمهدی همت ، سیدمحسن اندرزگو و تعدادی از فرزندان شهدا به شهرک شهید دقایقی رفتیم. در شهرک و حوالی مسجد و حسینیه افراد زیادی آمده بودند. به خانه سردار شهید رفتیم و به فرزندان سردار تسلیت گفتیم.

در این اندیشه بودم که علاوه بر پیشنهادی که کمیسیون نامگذاری شورای اسلامی شهر تهران جهت تصویب به صحن خواهد آورد، چه می‌توان کرد؟

به ذهنم آمد اگر شهرداری تهران متولی برگزاری مسابقه‌ای برای یادمان سردار شهید سلیمانی باشد و فراخوان این مسابقه در رسانه‌های بین‌المللی منتشر شود و از هر نقطه جهان، هر معمار ، مجسمه‌ساز و هنرمندی بتواند طرح پیشنهادی خود را برای احداث در شهر تهران ارائه کند، این کار می‌تواند تأکیدی از منظر هنر بر نام و نشان سردار باشد.

 3-در جلسه 15دی‌ماه، طرحی دوفوریتی با عنوان «الزام شهرداری تهران به طراحی و احداث یادمان سردار شهید سپهبد حاج‌قاسم سلیمانی از طریق انتشار فراخوان بین‌المللی» در صحن شورا ارائه کردم و از اصل طرح و دو فوریت آن دفاع کردم. طرح به‌تصویب رسید و برمبنای واحده آن، شهرداری تهران موظف است طراحی و احداث یادمان سردار شهید سپهبد حاج‌قاسم سلیمانی را در محل مناسبی از فضای عمومی شهر تهران در دستور کار قرار دهد و براساس تبصره3 همین مصوبه، شورا مرا به‌عنوان ناظر اجرای مصوبه انتخاب کرد. امید داشتم در نخستین سالگرد شهادت سردار شهید که آخرین سال فعالیت شورای پنجم است، مسابقه برگزار شده باشد و طرح برنده انتخاب و در محل مناسبی از شهر اجرا شده باشد.

4- از همان روزهای آغازین پیدا بود که سردار افسانه و اسطوره خواهد شد. اسطوره دوران ما. آنگونه که نیما در منظومه افسانه سروده بود؛

تندخیزی که ره شد پس از او /  جای خالی نمای سواری

در روزهای آغازین شهادت سردار، در مراسم شهادت او، جمعیت حیات‌بخشی که به خیابان‌های شهر آمد از هر قوم ، حزب و گروه، نشانی ملی ، فراجناحی و فراسرزمینی بر پیشانی سردار گذاشت. چهره‌ای ملی، و فراسرزمینی در فضاهای شهری نیازمند یادمانی سرزمینی و فراسرزمینی است. که حافظ گفت؛ گر انگشت سلیمانی نباشد / چه خاصیت دهد نقش نگینی.

همشهری-99/10/13