الهام فخاری در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان؛
اراده زیاد مالکان برای از بین بردن باغ‌های تهران
_624.jpg|1100000!1011!360!240!40!100!!000000!20!13!ffffff!14!!4!13&m=bd7af9cb97159e1febf)
عضو شورای شهر تهران گفت: بسیاری از باغ‌های منطقه یک تهران در حال نابودی کامل هستند که علی رغم اقدامات انجام شده همچنان اراده مالکان بر این اقدامات برتری دارد.
وی ادامه داد: ضابطه‌ای در سیستم شهری وجود دارد که درآمد جریمه‌هایی که از قطع درختان حاصل می‌شود، فقط برای تملک و تبدیل آن‌ها به فضای سبز عمومی استفاده شود. متأسفانه در منطقه یک تهران بسیاری از باغ‌ها به برج‌ها و ساختمان‌ها تبدیل شده‌اند و این هم به دلیل ارزش افزوده بالایی است که از این تبدیل برای مالکان حاصل می‌شود.
عضو شورای شهر تهران با اشاره به تعداد محدود باغ‌هایی که در منطقه یک وجود دارد، گفت: در سال گذشته دو باغ به فضای سبز عمومی اضافه شده و تلاش برای تملک باغ‌های باقی مانده صورت می‌گیرد، اما اراده مالکان برای واگذاری این‌ها بسیار کم است و کار را بسیار سخت می‌کند. در خیلی از مناطق هم به صورت غیرقانونی گودبرداری‌های بسیار بزرگی انجام شده که به دلیل طی نشدن مراحل قانونی رها شده‌اند و باعث بروز مشکلات و خطرات عمده برای ساکنان آن محله‌ها شده است.
فخاری با بیان اینکه تلاش‌هایی در همین راستا در شورای شهر انجام شده است، گفت: لغو مصوبه برج باغ از جمله اقداماتی است که انجام شده است. با اینکه مصوبه برج باغ‌ها در جهت حفظ باغ‌ها تصویب شده بود، اما در عمل باعث از بین بردن اکثر باغ‌ها شد. برج ساز‌ها نیز بدون توجه به مصوبه برج باغ اقدام به ساخت برج‌های بسیار بلندی کردند که فقط با پرداخت جریمه پروژه را به اتمام می‌رساندند.
عضو شورای شهر تهران گفت: علاوه بر جریمه و اقدامات تنبیهی که صورت می‌گیرد، اقدامات تشویقی نیز باید انجام شود تا برای مالک باغ بتوان درآمد جدید و کاربری جدیدی را در باغ ایجاد کرد که از تخریب هم جلوگیری کرد. به عنوان مثال بعضی از خانه باغ‌ها به فضای کتاب و فضای فرهنگی و اجتماعی تبدیل شده است که نمونه‌ای از آن در محله دزاشیب وجود دارد.
وی ادامه داد: در حال حاضر منطقه یک رکورددار واحد‌های خالی است، اما با این حال درآمد برای ساخت برج به قدری بالاست که گرایش مالکان چیزی جز ساخت برج نیست. بسیاری از پلاک‌هایی که در حال حاضر در منطقه یک وجود دارند متعلق به نهاد‌های دولتی هستند که تصمیمات برای حفظ یا تبدیل باغ‌ها به ساختمان‌ها توسط آن‌ها گرفته می‌شود و تغییر مدیریت‌ها و برنامه‌های آن‌ها موجب نادیده گرفتن شرایط برای حفظ این باغ‌ها می‌شود.
