• شنبه ١٦ آذر ١٣٩٨-١٤:٣٥
  • دسته بندی : اخبار
  • شماره خبر : ١٦٧١٤
مجید فراهانی:

جنبش دانشجویی،آرمان گرایی یا اجتماعی شدن

۱۶ آذر سال ۱۳۳۲ به دنبال حمله گارد سلطنتی و نیروهای امنیتی شاه به دانشکده فنی دانشگاه تهران سه دانشجوی این دانشگاه به نام های آذر شریعت رضوی ، مصطفی بزرگ نیا و احمد قندچی به شهادت رسیدند . از آن روز تاریخی و شهادت سه آذر اهوایی هر ساله ۱۶ آذر به عنوان روز " مقاومت تاریخی" ، روز دانشجو نامیده می شود و به عنوان نقطه عطفی در تاریخ جنبش های آزادی خواهانه وضد استبداد و استعمار در تاریخ ایران ثبت شده است.علاوه بر برگزاری مراسم ها و برنامه های ویژه این روز که در فضای دانشگاه ها برپا می شود آنچه اهمیت دارد و فوریت آن برای جنبش دانشجویی با توجه به فضای کلان کشور ضرورت پیدا کرده ،پرهیز از بدل شدن مناسبت این روز به منسک است.به عبارتی ۱۶ آذر به عنوان تجلی ونقطه اوج فعالیت جنبش اجتماعی دانشجویان که تداوم و نوک پیکان جریان های اجتماعی بهبود خواه و آزادی خواه محسوب می شود، فرصت مناسبی را ایجاد کرده که از خلال آن دانشجویان با شناخت ظرفیت های خود و بر اساس باور های آرمان گرایانه و عدالت خواهانه در رویارویی با بحران های کشور که عمق و گستره ی آن ،همراهی و هم افزایی همه ی جریان های اجتماعی را طلب می کند ، به مثابه رهبر و راهبر جریان های اجتماعی در تحولات کشور نقش تاریخی و موثر خود را ایفا کنند. دانشجو چشم بیدار جامعه به شمار می آید ،میزان الحراره و معیاری برای سنجش تحولات و تغییرات و پویایی و زنده بودن جامعه است و همین کارکرد باید مسئولان و حاکمیت را به تقویت و گسترش فضای باز در دانشگاه ها و حمایت و نهراسیدن از نقد عریان و دلسوزانه دانشجو ترغیب کند نه اینکه با تلاش برای تقلیل دانشجو و جنبش دانشجویی که در درجه اول به تضعیف عدالت خواهی ختم می شود ، تلاش کند نهاد ها و تشکل های دانشحویی را در فضایی پر هزینه و نامناسب به محاق انزوا و گوشه گیری سوق دهد.دانشگاه در کنار وظیفه اصلی بسط و نشر علم به مثابه یکی از مولفه های قدرت در دنیای کنونی و یکی از کارکرد های عمده نهاد دانشگاه که قطعا با" تعهد اجتماعی" و " هوشیاری سیاسی" همراه است باید از عدالت ، مشارکت و هنجار ها و ارزش هایی که وجود آن در هر جامعه ای ضروری است طرفداری کند. دانشگاه به مثابه نهادی علمی اجتماعی با سویه های سیاسی /تحلیلی ، اگر در معادلات سیاسی /انتخاباتی با راهبرد های مصلحت جویانه به کنش و فعالیت بپردازد ،علاوه بر تضعیف روحیه آرمان خواهی ،دچار یاس و سرخوردگی می شود که هم برای دانشگاه هم جامعه و هم نظام سیاسی به عنوان سهم مهلکی به شمار می رود و روند رهبری دانشجویان در اجتماعی شدن فرایند های دموکراتیک جامعه را با اختلال مواجه می کند. باید در نظر داشت که نگاه تخت و یک سویه به هویت دانشجویی هم می تواند نقش آن در تحولات را بکاهد و مالا آن را در فضایی آرمانی که تفاوت عمده با فضای واقعی جامعه دارد گرفتار کند که هر دو گرایش آن یعنی آرمان گرایی صرف و مصلحت جویی های روزمره در نهایت جنبش اجتماعی را یا در ورطه رادیکالیسم محاصره می کند و با در عرصه محافظه کاری نقش آن را به پیاده نظام جریان های سیاسی تخفیف می دهد.بنابراین به نظر می رسد جنبش دانشجویی در عبور از رادیکالیسم و پرهیز از محافظه کاری ،همانطور که اشاره شد باید راهبرد رهبری اجتماعی شدن را در پیش گیرد.این راهبرد می تواند علاوه بر حفظ استقلال در رویارویی با هنجاریی هایی مانند فساد ،خشونت ، فرد گرایی بدون تعهد اجتماعی و نظایر آن نقش رهبری جنبش دانشجویی را تقویت کند و با تبدیل آن از جنبش به نهادی اجتماعی ، با شناخت دقیق از توانایی ها و ظرفیت های خود در توسعه کشور و آرامش و ثبات جامعه نقش آفرین باشد.امروز نقش دانشجو در مبارزه با فساد ،چیزی کمتر از نقش آن در مقابله با استعمار و استبداد ندارد ،چه بسا نقش تاریخی ،کارکرد نهادی و تاثیر گذاری اجتماعی آن در قیاس با ادوار گذشته به مراتب با اهمیت تر ، راهبردی تر و جریان ساز تر است .

مجید فراهانی عضو شورای اسلامی شهر تهران روزنامه سازندگی/۱۶ آذر ۹۸

 

نظرات بینندگان
این خبر فاقد نظر می باشد
نظر شما
نام :
ایمیل : 
*نظرات :
متن تصویر: